1 Haziran 2012 Cuma

sabah ayrılırken

İki günden beri Emir ben gitmeden uyanıyor.Uyutmaya çalışıyorum , uyuyor, tam yatırıyorum ,hop gözlerini açıyor,kollarını boynuma doluyor ve bırakmıyor.Hadi ayrılda git işe .Anlatıyorum 'bak oğlum gideceğim öğlen geleceğim,sen anneannenle otur,oyna'.Dinliyor.Hadi hoşçakal dememe kalmıyor çığlık,haykırış , ağlayış.Ne denk gelirse basıyor.Bu böyle olmayacak dedim ve çektim kapıyı .Annem alıp balkona götürdü avutmak için . Çaresiz ve mutsuz bir şekilde tuttum işin yolunu.Yapacak bir şey yok.Durum böyle.Buna alışması gerekiyor.Birkaç gün daha buna karşı çıkacak belli.Sonra alışacağını umuyorum.


2 yorum:

  1. merhabalar.:)
    ne hoşş ne cici bir sayfa bu böyle.
    birbirinden güzel ve samimiyet dolu paylaşımlarınıza bayıldım.
    seve seve izliyorum sizi.
    bende beklerim sayfama,arzu ederseniz elbette..
    kucak dolusu sevgilerimle..:)

    YanıtlaSil
  2. merhaba , çok teşekkur ederım , görüşleriniz beni mutlu etti,görüşmek dileğiyle sevgiler

    YanıtlaSil