21 Şubat 2012 Salı

zamanın mı yok ?

uzun zamandır diyebilirimki bu dağınıklık ,ertelemecilik , sonracılık bende devam ediyor ve ben bu durumdan hiç de mutlu değilim.o an yapmam gereken bir şeyi hep daha sonra yaparım diye erteliyorum.işler birikiyor,karışıyor,zamanı geçiyor ve bu kez de içinden çıkılmaz bir hal alıyor.düzenli ve programlı olacağım diyorum , dediğimi yapmıyorum.Eşyalarım dağılıyor,kayboluyor.Aldığım şeyi yerine koymama gibi de bir huyum var.Yoksa ben pasaklı bir kadınmı oldum?Hayır değilim.Pasaklı denilince aklıma hep pis olmak da geliyor.Kesinlikle pis değilim .Hatta bazen fazla hijyenim bile.Benimkisi bazen boşvermek.Amaaann sonra yaparım...Olmuyor işte onu o an yaptım yaptım,sonra o orada kalıyor.Ütü mesela.Bir pantalon ,oluyor beş pantalon.Tempo çok hızlı.Birazda yorgunluktan,uykusuzluktan bir iş yapmak istemiyorum.Akşam işten eve gidince kendini atacak yer arıyor insan ama ne mümkün.Emir beş dakika oturup kendi kendine oynamıyor.Asla iş yapamazsın.Bacaklarıma ahtapot gibi yapışıp al beni ,al beni ellerini uzatıp bağırıyor.Öne kucaklayıp evi geziyoruz sonra oyun oynuyoruz.Babası tuttuğunda çamaşır asabiliyorum.Özlediğini düşünüyorum ,bütün gün görmediği için ,akşam olduğu zaman bir babasına bir bana ,bir babasına bir bana . Tam mutfağı topluyorum diyorum hop Emir evin içinde beni arıyor,buluyor ve işler yine kaldı.İnsanın içi gidiyor o orada ağlarken seninle olmak için,umursamayıp işe devam etmeyide ben yapamam.İşler bekleye dursun ,bugünler bir daha geri gelmeyecek.İstesek de o küçük elleri büyüyünce tutup evin içinde gezemeyeceğiz.Onun için bu anların tadını çıkarıyoruz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder